Dudak Payı Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bir dudak payı kadar sevseydin beni,
Bir çay içimi gelirdim sana.
Alır valizimi, düşerdim yollarına,
Ama, ama sen sevgili,
Kör, sağır ve dilsiz çıktın.

Görseydin sana koşan ayaklarımı,
Duysaydın her gece andığım adını,
Bilseydin yüreğimdeki yerini...
Aşkını kalbime, sevgini dudaklarıma saklar,
Gelirdim sana.

Şimdi yıkasam da geçmiyor yokluğunun bıraktığı rimel izleri.
Ne çok ağladım, bir bilsen,
Ne çok yalvardım...
"Rabbim," dedim,
"O mutlu olsun, ben olmasam da olur.
Onun yüzü gülsün, ben gülmesem de olur."
Ama anladım;
Bencil, kötü kalpli
Ve vicdansız biri olmalıymışım belki,
Sevseydin beni.
Bakardın gözlerime...
Görmesen de bana bakışını hissetmek yeterdi bana.

İçimdeki seni anlatmaya dilim yetmez.
Kâğıtlara dökeyim desem,
Seni anlatacak kâğıt bulamam.
Denizler mürekkep,
Gemiler kâğıt olsa,
Yine anlatamam sevgili.
Sen hiç, kör, sağır ve dilsiz birine aşkı anlatmaya kalktın mı?

Biliyorum, imkânsız.
Biliyorum, oluru yok.
Ama seni sevmeme engel değil hiçbir şey.
Özlemin adı sen,
Hasretin adı sen,
Umudun adı sen.
Beynimi, yüreğimi talan eden,
Beni benden alan sen.

Senin varlığınla "günaydın" diyorum yeni güne.
Senin sevginle karşılıyorum kapıma gelen kedileri,
Güvercinleri, serçeleri.
Seninle, olumsuz şeyler bile güzelleşiyor.

Gözlerimdeki ışık,
Dudağımdaki yemin,
Dilimdeki aşksın.
Her şeye biraz sen katıyorum;
Bazen çayıma,
Bazen salatama,
Bazen de yatarken sürdüğüm kremime.
Çok merak ediyorum,
Her şeyi nasıl güzelleştiriyor varlığın?
Sen nasıl bir şeysin be adam?

Yudum yudum,
Katre katre,
Damla damla seviyorum.
Çok seviyorum be adam.
Çok seviyorum...
21.12.2024 18:15