Doyurur Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

DOYURUR
Sineği, böceği koca dalların,
Üstünde yeşeren yaprak doyurur.
Dilsizlerin, sağırların, lalların
Gözünü bir avuç toprak doyurur.

Kimini bir orman, kimini çalı,
Kimini deryanın, sandalı sal'ı,
Kimini olanca, dünyanın malı
Kiminin karnını orak doyurur,

Bakaraktan gözlerinin seline,
Aldanmayın garibanın haline,
Rendeyi keseri alıp eline,
Ustayı kalfayı çırak doyurur,

Haline aldanıp fevkalbeşerin,
Peşine takılma benibeşerin,
Alim, ulemanın, ehvenişerin,
Zikrini fikrini idrak doyurur.

Kader torbası dan çekildi kur'a,
Müçtehit olarak bayıra kır'a,
Yayılıp akarken Nil, fırat kur'a,
Yeşerir, mahluku yıprak doyurur.

Sözlük
Fevkalbeşer: olağan üstü
Benibeşer : İnsan
Ehvenişer: Kötünün iyisi

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi