Dosttan Gelen Taş Şiiri - Veysel Şimşek

Neyine darılam neyine küsem,
Bende gerçek dostu bağrıma basam,
Hayırsız dostuma başka ne desem,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Bir acayip dünya umutsuz yarın,
Suç ise gerçeği görmeyen körün,
Dünya fani dostluk bilene derin,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Kırılan dal sanmam daha ulanır,
Sinek mındar değil ama mide bulanır,
Düşmanda nedirki dosta ölünür,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Dostum yok garibim gözlerim nehir,
İçilir dost elinden olsada zehir,
Bu dünyada dostsuz çekilmez kahir,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Bilki şunu her zaman dost dostu yanlar,
Cahil olan cahil dosttan ne anlar,
Dost kıymeti bilmeyen dostluğu sonlar,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Yoksa bir insanın kardeş bacısı,
İşte budur asıl işin fecisi,
Zor gariplik taş değildir acısı,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Dostsuz bu dünyada hayat yürümez,
Buz tutar kalbimin köşkü erimez,
Yaşasa nolurki onmaz farımaz,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.

Dünyada kimsesiz garipler naçar,
Kurt bile nazlandığı dereye kaçar,
Veysel Dost elinden zehir olsada içer,
Acıtmaz incitir dosttan gelen taş.