Dostlar Şiiri - Bayram Yelen

Gönlünü, gövdeni Rab doldurursa,
Öyle bir zihinde kir olmaz dostlar.
Var eden, yok eden hâl oldurursa,
Hayat kolaylaşır, zor olmaz dostlar.

İnsanı, söz tartar; sanma kefedir.
Efenin yavrusu, gene efedir.
Bal ve sirke ayrı ayrı şifadır,
Lakin birbirine karılmaz, dostlar.

Gerçek ve yalanın değerin bilip,
Hakkı, hakikatı arayıp bulup,
Doğru söylemeli ok gibi olup,
Gerçek söyleyenler, yerilmez dostlar.

Çıkmaza çıkarsa gönülün yolu,
Fiskeye dayanmaz,kırılır dalı.
Hafif bir rüzgârla savrulur külü,
Ne kadar üflesen kor olmaz dostlar.

Eşek seksen sene kitap taşısa,
Sosyete takılıp, zengin yaşasa,
Altın kaşağıyla, sırtın kaşısa,
Saygı görür amma, pir olmaz dostlar.

Yeleni der; Tenden gidince canı,
Bırakır dünyada şöhreti, şanı,
Yüreği çalışmaz, dolaşmaz kanı,
Artık cenazedir, fer olmaz dostlar.