Dost Görünümlü Dalkavuklar

DOST GÖRÜNÜMLÜ DALKAVUKLAR.

Sende varken yediler dalkavuklar,
Bitince babaya arkasını döndüler.
Doktor olunca kendini dev sandılar,
Kurdu görünce, tavşan gibi pustular.

Her doktor olan asla adam olamaz,
Olsa da yeminine hiç sadık kalamaz.
Düşman karşısına namertler varamaz
Düştüğün çamurdan el uzatıp çıkaramaz,

Eşeğini dövemeyen semerini dövermiş,
Kendini adam sanan alçaklar dönekmiş
Vadesi yeten it cami avlusuna siyermiş,
Korkaklar zoru görünce hemen sinermiş.

Heyhat! nice emeklerle büyütülen evlatlar,
Dalkavuklarca öz babanın üstüne saldılar,
Karşılarında düşman varmış gibi saldırdılar,
Bu dünyasını bırakın cehenneme demir attılar.

Arkam kalem olsun diye büyütüldüler,
Kahpe feleğin çarkında ham öğütüldüler,
Kanı bitlenen yavşaklar hastaya güldüler,
Çekemediler örnek aileyi ikiye böldüler.

Hasta babaya yiğitlik olmaz şefkat bekler,
Yere düşen baba çocuk olmuş emekler,
Düşman safında gezenler kin nefret yükler,
Babayı düşman gören tek dişi kalmış köpekler.

Artık ağlamıyorum dostlar, dimdik ayaktayım,
Canlarım, kırdılar kalbimi gönülden uzaktayım
Bugün çok hastayım inanmıyorlar yataktayım.
Hal ve hatırını sorun babanızın görün ne haldayım.

Umutlanma Ömer, dost kalmamış,
Kahpeler, beyhude namert olmamış,
Boşa geçmiş yıllar, kader gülmemiş,
Çoktan iyiler gitmiş, kötüler ölmemiş.

Kul Ömer, üzülüp kendini harap ediyorsun,
Sade kendin değil dostlarına ıstırap veriyorsun.
Arkam kalem var zannedip serap görüyorsun.
Namertlerin karşısında yorulup bitap düşüyorsun,
23.08.2018 Ömer KILIÇ