Dost Bildiğim Diller Beni Yaralar

Şafak kızılından almış güllerim,
Elli  yıldır bir tek günü gözlerim,
Kalem kalem şiir oldu sözlerim,
Dost bildiğim diller beni yaralar.

Sümbül  çiçek der eyledim  dalında,
Gülün solmuş bülbül ötmez bağında,
Ömür   sarayımın   gençlik   çağında,
Dost   bildiğim   diller   beni   yaralar.

Hicrani   zehrini   balıma   kattım,
Kahrına gözyumdum içime attım,
Üşümesin diye ben "ben" i yaktım,
Dost bildiğim  diller  beni  yaralar.

Mevsimler tükendi gün döndü kışta,
Daneyken,  dövüldüm,  eriştim rüşte,
Gökte  göğ  sis iken yağmurum  işte,
Dost   bildiğim   diller   beni   yaralar.

Bölük bölük martı kalkar rıhtımda,
Yorulmadan taş taşıdım  sırtımda,
Bir  Aydıni  daha yaşar  kuytumda,
Dost   bildiğim  diller  beni  yaralar.