Balkona oturmuş,ufka gözlerini dikmiş,güneşin batısını izliyorum bu akşam.Elimde gönül kadehi, içi saf sevgi,dostluk dolu...Kayıtsız kalamıyorum.İçim cız ediyor.'Bugünde gelmedi,dost bahçeye.'Diyorum kendi kendime...Daral geliyor, nefesim kesiliyor,boğazıma bir yumruk düğümlenip duruyor...Yutkunuyorum...Yutkunuyorum...Gitmiyor.Gözlerimde bir damla yaş...Hayır hayır yaş yok...Eli kalem tutanın gözlerinde yaş olur mu? Olur da...Bende yok...Bir damla, oda gönül kadehimden düşüyor yanaklarıma...
Ufukta; ışınlar raks ediyorlar,yeniden doğuşu gerçekleştireceklerine inandıkları icin....El sallıyorlar 'Yarın yine geleceğiz. Ölüm yokya ucunda,yarın yine geleceğiz.' Diyorlar.Benim yüreğim hüzünlü,küskün batan güneşe...'Gelecekti gün batmadan...Söz vermişti,gelecekti! Az biraz daha bekle güneş,sen batmadan gelecek.Söz verdi gelecek! Az biraz daha zaman ver dosta...' Oysa zaman yok ki...ne kaldı ki ömürden...
Yarın güneş yeniden yeniden doğacak binlerce yıl olduğu gibi.Rabbim izin verirse göreceğim,tan ağırırken.Ben göremesem bile diğer yaşayanlar,nefes alanlar görecek.
'Güneşin batmasını engelleyebilir misin ey insanoğlu? ' Diye kendime kızıyorum.'Gücün buna yeter mi? Bu mümkün mü ki? ' Değil! elbet değil...Güneş her zaman doğar ve batar...Doğacak vede batacak! Bu batışı engellemeye kimin gücü yetecek?
Dostluğun riyaya yenilişini mi izliyorum, sönen,yok olan güneşin ışınlarında...Emek...Yılların emeği yok mu oluyor, hırsın kamçısında? 'Dur! ' Diyemiyor muyum? Yüreğim; Param parça oluyor,kanıyor, inliyorum... Sesim kısık,yüreğim yanık...Yok oluyor dostluk,çöle dönüyor,heyhat! Ben engel olamıyor muyum? Oysa ne kadar güzeldi bir tatlı dil,bir yudum gülümseme...Paylaşılan bir dilim ekmek yada simit...Seni düşünen, senin için canını siper eden bir dostun olması.Gecesini gündüzüne katıp,yoktan var etmeye çalışan birinin varlığını bilmek,hissetmek...Sarımsak tarlasını birlikte ekip, birlikte biçmek...Hatta ve hatta çiftçi dayının tarlasını bile birlikte ekip biçmek...Hasat olmasada...
Güneş gitti...Ufuk al kızıla boyandı.Viranede baykuşlar öter gibi dost bahçesinde de baykuşlar öter oldu.Ne suçu var ki baykuşların? Dost bahçesine uğramayan, dostluk nedir bilmeyenler utansın...Baykuşları öttüren,dost bahçesini kimsesizleştiren insanoğlu utansın.Gonca gülle bezenmiş dost bahçesi karaçalılara büründü.Ne suçu var ki karaçalıların? Onlar ıssız buldukları dost bahçesin de elbette özgürlüklerini ilan edecekler.Onlar görevlerini yapıyorlar.Keşke herkes baykuşlar,karaçalılar gibi görevlerini bilselerdi...
'Sök, at karaçalıları,temizle,ayıkla o yüreği! Temizle dostluğun nadide bahçesini! Baykuşlar yerine bülbüller ötsün, güller diyarında...Arada birde olsa uğra dost, bahçene.Boş bırakma.Güneş ışınları gibi ol.Bahçeyi aydınlat.Can ol, canan ol,kan ol,oksijen ver güneş gibi.Can Dost! dostluğa elem getirme emiii! ' Diye ünlüyorum...Güneşin kızıllaştırdığı ufka bakarak...bu sefer binlerce damla içime sızıyor...
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
