Aradım yıllarca dostun izini,tozlu yollarımda.
Ağladıkça bulamadım,bastığım çamurlarda.
Anladım,dost olan her çamurda gezmezmiş.
Tek dostum,her çamuru kurutan rüzgar imiş.
Bir tutam menfaatin gölgesine hiç sığmayan,
Gönlümün dağlarında yalnız,bulutlar gibiymiş.
Yaşadığı sevgimin doruklarında hep ağlayan.
Hırçın rüzgardan haykıran,yalçın kayalar imiş.
Kayıt Tarihi : 5.12.2007 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!