Doruklara Pusula Şiiri - Selma Demirci

DORUKLARA PUSULA
Dağların doruklarında,yağmur var bu gece.
Sen mi ağladın yoksa küçüğüm?
Uzat,nemli kirpiklerini bana:
Acılarını bir çırpıda sileyim küçüğüm!
Varsın acıtsın kötülük,ufacık kalbini.
Sen yine de karanlıklara siper ol küçüğüm!
Gözlerini mi kamaştırıyor ışık huzmeleri?
Sakın kanma sahte parıltılara,
Kendi ışığından,ayrılma küçüğüm.
Al fırçayı eline haydi!
Toptan delinmiş çukurların yerine,
Her ağacı ayrı hışırdayan, yemyeşil dağlar çiz…
Uzanıver şöyle okyanuslara,
Derinliklerdeki incileri bulan,mızrak ol küçüğüm!
Yükün ağır,ben bilmekteyim:
Sen de bil! Vicdanın,onurun yük değildir aydınlık yolunda!
Çocuk çığlıklarıyla yanmakta dünya,
Ana feryatlarıyla kavrulmakta yürekler…
Kaldır başını:
Gör! Ne çok doruk var,tırmanman gereken…
Gör ki göklerdir huzuru koynunda uyutan!
Anla ki silahın sahibi değildir, saygıyı hak eden.
Bil ki göğsünde vicdan taşıyandır.
Dolsun artık cahilliğin kör kuyusu,
Bitsin kalplerin gaflet uykusu…
Sen hep ışığını taşı Ata’nın!
Görsün çakır dikenleri:
Neymiş eserim,neymiş yeni nesil!
Ah küçüğüm:
Bilir misin ki kara inat büyür kardelenler,
Bilir misin ki kar yağdıkça yücelir dağlar…
Gözün keskin,yüreğin sabırlı olsun.
Yürekler silahların gölgesinde değil,
Salkım söğütlerin altında çarpsın.
Sen, en güzel şarkısısın ruhumun,
Hadi çıkar ömrümün yorgunluğunu!
Sevgiyle bak; merhametle duy.
Sen baktıkça,sen duydukça gönenecek alem!
Kana kana içecek huzuru; yana yana saracak mutluluğu…
Sen estikçe tepesinde ağaçların,miske kesecek cihan!
“Damarlarındaki asil kandır”gücün.
Çal cehaletin gözüne,
Ufkunun bin bir renkli cümbüşünü.
Kıvrıla kıvrıla akıp gitsin dimağlarımızdan…
Durma!
Binlerce yıldız aynı anda doğsun artık gecene!
Adımlarının altında,kara bulutlar;
Başının üstünde,hummalı sevdası aydınlığın…
Serpildikçe seninle,yurdumun mor sümbüllü dağları,
Bak! Parçalanıyor karanlığın kök bile salamamış saçakları! ...

SELMA DEMİRCİ
MUĞLA AÖL ÖĞRETMENLER ARASI YARIŞMA BİRİNCİSİ