Bir Kınalı Kuzunun Dilinden

Uzun ve zor yolların başındayım anne!
Perde perde kapanıyor tüm umutlar şimdi…
Adımlarım sancılı,ama bak başım diktir.
Söyle kurban olduğum anam:
Sönse de benim ışığım,
Yetmez mi cumhuriyetin ışığı?
Çocuklara bak anne!
Ellerinde bayraklar, dillerinde marşlar…
Sınırda bayram olmuyor, bugün bayram mı anne?
Sen de gururla dol bugün,
Benim de var bir oğlum de!
Siper etti nefesini,yollara serdi canın de.
Vatan için bir evlat nedir ki anne!
Akşam oldu bak,ikiye katlandı hasret şimdi…
Nedir bu ellerimdeki kızıllık anne?
Ya göğsümdeki ince sızı…
Gözünde yaşlarla yaktığın kına mı bu anne?
Ilık ılık akıyor ellerimden…
Şimdi bir namert kurşunuyla gidiyorum bak,
Ama sırtımdan vurulmadım ben,
Göğsümden vuruldum!
Hani beklermiş ya peygamber kucağını açıp,
Bugün bayram anne,bana da bayram gayri…
Hangi namert kazanır,bizde bu yürek oldukça,
Hangi kurşun deler Mustafa Kemal’in yolunu?
Ey,ey Atatürk çocukları!
Bilesiniz vasiyetimizdir:
İyi tanıyın bizi,iyi okuyun.
Bilesiniz…
Geçmişini bilmeyenin olmaz geleceği.
Namert kurşunları sizinle bitecek yurdumda,
Şimdi rahatım yolculuk var ufukta,
Yüreğimi bayrağımdan usulca koparıp da…
Her karışına yeter vatanın,al kanım…
Öpem elini anam,hediyemdir millete canım.
Gün kavuştu; bizim kavuşmamız cennetedir…
Sorarım sana,sorarım sana anne!
Kınalı kuzuları biter mi bu memleketin?
Biz tükenmeyiz,biz ölmeyiz…
Kurban olduğum bayrağın,eşsiz rengindeyiz,
Cumhuriyet ilelebet…
ŞEHİTLER ÖLMEZ,VATAN BÖLÜNMEZ…