Dört Yılımın İlk Baharı

Kar beyazı gönlün ve güneş gibi parlayan yüzün
Bana yeni bir hayat bahşetti ne dert kaldı ne hüzün
Dün beni ağlayan dağlar ve denizler dedi son sözün:
Ya var al sevgilin, yıkma bizi ya da sök artık bu gönlün

Yüreğim yanmış idi çokça evvel, sana kaldı küllerim
Aman incitmesin seni dayanamam, bu sözlerim
Sen de sev; aşkım diyeyim, gülsün benim de gözlerim
Elimi tut, yüzüme bak… Aşığım sana, anla hislerim

Bin hevesle diktiğim gülleri soldurunca birileri
Lal olup sustum, söyleyemedim can yakan dertleri
Asla sönmez dedim, kalbimin boşa yanan külleri
Ancak yanılmışım, çiçek açtı gönlümün külleri

Söyleyemem adını; belki üzerler, kırarlar kalbin
Sen ve ben onlara garip gelir, yadırgarlar ismin
Yalnız sen anlarsın dilimden, benim gibidir için
Üzülme, sen sevince anlamı yok onların dediğin

Etmem geldiğinden beri kimseye tek bir şikâyet
Üzülmem, fotoğrafına bakıp gülerim nihayet
Mağlup ettin acıyı, kederi ve onu; sen inayet
Artık üşümem, gel dört yıldır beklediğim hürriyet
Tam zamanın şimdi, kurtar beni tek galibiyet