Dört Kişi Şiiri - Sinan Karakaş

Alemi seyretmedim, gökyüzüne çıkarak,
Alemden sıyrılmadım, kulaklar tıkayarak,
Hiç usta olamadım, sürekli oldum çırak,
Ustayım da diyemem, gurura kapılarak.

Alemden bir parçayım, yoktur kimseden farkım,
Allahtan başka olmaz, asla kimseden korkum,
Ne gelirse nefsimden, gelecek müstahakım,
Ölüm anı kararır yansımaz artık şavkım.

Yolcuyumher kes gibi, gidilen son durakın,
Nefis ölmek bilmedi, ta okununca talkın,
İçim boş bir teneke, açıp içine bakın,
Dört kişinin sırtında, tescilidir merakın