Ben çocukken düşmüşüm annemin yakasından
Dört harfli geldiğinde iki yaşındaymışım
Bir gece beyaz adam kininde yıkanırken
Annemin beni örten kanında uyanmışım
Ben çocukken düşmüşüm babamın hırkasından
Nice kışlar tutmuşum kirli avuçlarımda
Sokaklar baharlara açılıyor sanırken
O çıkmazın çığlığı sinemin uçlarında
Ben çocukken düşmüşüm kaderin arkasından
Acısında ıslanıp titremiş dudaklarım
Utanmışım ölümden ömüre uzanırken
O yüzden gözlerimi ufuklardan saklarım
Ben çocukken düşmüşüm vicdanın sıcağından
Sancıların gamdan dağını sırtlanmışım
Şefkatini düşürmüş sabaha uyanırken
Yaşamadan ölmüşüm, yaşıyorum sanmışım...
Kayıt Tarihi : 11.9.2020 11:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!