Dört Civarı Yanıyor

DÖRT CİVARI YANIYOR

Bu nasıl bir vicdan göz göre göre,
Arzın minareli ker'i yanıyor.
Ufak bir kıvılcım nüksetti etti yere,
Fosili, kömürü, zer'i yanıyor

Bir araya geldi itiyle puştu,
Kundakcı çoğaldı, zülümat coştu,
Yüreğim kavruldu, orman tutuştu,
Memleketin dört civarı yanıyor.

Kasıt varsa olsun Âhüzâr 'ımda,
Beş vakit bulunsun intizarımda,
Sade orman değil, bağ kenarında,
Elması, Armudu, nar'ı yanıyor,

Bu nasıl bir vicdan, nasıl art niyet,
Yer dibine batsın böyle zihniyet,
Bi çare mahlûkat ödüyor diyet,
Kovanı, peteği, Arı yanıyor,

Ateş düştü, ağacına, otuna,
Ekinler dönüştü alev topuna,
Söndürmekte aciz kalıyor tuna,
Arpası, buğdayı, dar'ı yanıyor.

Böyle nefsaniyet gömülsün yere,
Ne karınca kaldı, ne bit, ne pire,
Varın hatırlatın vicdanı köre,
Ak, yeşil, kırmızı, sarı yanıyor,

Merhamet yoksunu gözleri şaşı,
Baş gösterdiğinde dünya savaşı,
Göz yaşı döküyor dağ ile taşı,
Ovası, bayır'ı, kır'ı yanıyor,

Bir kenarda dursun temiz havası,
Dilsiz mahlûkatın yurdu yuvası,
Engebe, bayırı, düzü, ovası,
Mer'ası, Ormanı, koru yanıyor

Vurdum duymazlara eyleyin telkin,
İyice bellesin mevzuyu ilkin,
Ciğerden vaz geçtim, amma velakin,
Gözlerim nuru, feri yanıyor,

Kiprit çaktı diye deyyusun biri,
Ufağı kavruldu, devrildi iri,
Mahlukata baktım hep diri diri,
Alev almış tüyü, deri yanıyor,

Kul Müçtehit bilmez daha ne desin,
Benim kanaatim kati ve kesin,
Gücümüz kesildi, tükendi besin,
Çiftcinin emeği var'ı yanıyor.

Sözlük:
Ker: Farsca da (Kuvvet, kudret)
demektir

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi