Dört Bir Yanım Hasret İklimi

Yüreğim soğudu yokluğundan,
Kara kış üşütür içimi.
Sensizliğin ayazı vurur,
Dört bir yanım hasret iklimi.

Üzerini sıkı sıkıya ört, emi...
Zaten aklım ellerinle gitti.
Mesafeler eskidi Eski Şehir’de,
Koca bir yalnızlık benimkisi.

Bir yaşanmışlık,
Bir bedel...
Bir sevdada bir hasret varsa eğer,
Ayrılıklar yakar muhtemel.

Bilmezler bunu yaşamayanlar,
Nasıl korku verir insana,
Nasıl konuşur insan,
Nasıl konuşur aynalara?

Ayakları çıplak,
Kalabalıklar içerisinde yalnızken,
Kör düğümle bağlayan hasreti
Hicrete bedel kılmış yazarken.