Dönüşüm Şiiri - Utku Demir

Bütün fısıldaşmalar yok oldu içimde
Fiyaskoyla sonuçlanan hayatın ardından
Candan mücadeleye kurulan bir tuzaktı
Cehennemin ateşine bile uğrunda atlarken
Çöp kadar değersiz kalmışım meğerse
Her şeyimi adadıklarımın yüreğinde
Sızlamaz mı onların vicdanları
Kaçma çabasındalarken geçmişin izlerinde

Bıraktım onları diledikleriyle
Bir gün hesaplaşırlar kendileriyle
Candan fedakarlık gerektiren günlerde
Bir başlarına kalmasınlar güvendiklerinin ihanetiyle
Yine ben üzülürüm gördüğümde kırılmış kalbimle

Kaçtım geçen yıllarda
Açıklıklardan kapalılıklara
Kimsenin gitmediği kuytulara
İnsanların yaklaşamadığı siperlerin arkasına
Ben yalnızlığımla atışmaktayım
Vururken kendimi bazen yerden yere
Galiba başkalasım geçirmekteyim
Direnmekteyim son gücümle bütün acılara

İçimdeki memesiz kalmış ağlayan bebeği
Susturmak imkansızdı sıradan ninnilerle
Tırmalayan ve yaralayan sesini
Dinletmeyi başardım sonunda kendisine
Uyuttu içinden çıkan bu anlamsız uğultu onu

Ilık bir yel gelir belki fırtanının ardından
Mırıldanan bir yağmur damlası düşer bebeğime
Rüyasında hazırladığı güzellikleriyle
Birleşirken anın tepkisi bir nefes aralığında
Rengarenk bir gökkuşağı doğar semalarda
Kayıverir yağmur damlasından dökülen duygular
Gökkuşağının dibindeki hazineye
Bebeğimin oraya gizlediği eşsiz sevgisine...