Güneşin ilk sıcak soluğu
taş avlunun duvarlarına değdiğinde
rüzgâr başka kokular taşır artık
taze yaprak, ıslak toprak
ve uzaklardan gelen ince bir ses duyarım.
Ufkun ucunda beliren noktalar
ince bir çizgi gibi titrer gökyüzünde,
adım adım büyür gözlerimde;
bilirim, bu bekleyişin sonu geldi.
Kanatlar yeniden çırpılıyor,
yuvaya dönen her gölge bir hikâyeyi tamamlıyor,
ve gökyüzü eski dostlarını kucaklıyor.
Ve ben,
kışın bütün soğuklarını unutarak
açıyorum kalbimin kapısını;
çünkü dönüş mevsimi
her zaman en güzel göçtür.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 12.8.2025 17:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!