Hayatımın öyle dönemindeyim ki
Ne yaşayasım var ne ölesim
Tat alamıyorum hayattan
Boğuluyorum
İçime atıyorum herşeyi
Artık adını da söylemiyorum
Anmıyorum
Kiminle nefes alıyorsan onun ol
Ben kendime yetmeyi öğreniyorum
Kaçmam gereken bi hayat var
Kelebeğin ömrü misali
Benim herşeyim vardı
Ama hiçbişiyim yoktu
Sahip olduğum tek şeydin
Ümüdimi bağladığımdın
Sende haklısın
Ben kendimi bile sevmezken senin beni sevmeni beklemem saçmaydı
Sevmedin de
Seni olgun biri sanırdım
Ama 5 yaşındaki çocuktan farkın yoktu
Kendimi bi yere ait hissetmiyorum
Nereye gitsem bi boşluk hissi
Kayıt Tarihi : 16.8.2024 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
