Doluyum Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

DOLUYUM

Gelip de geçiyor bu kısa ömrüm
Yine efkârlıyım dertle doluyum
Günbegün artıyor azalmaz hüznüm
Her gün efkârlıyım dertle doluyum

Daha küçük yaşta muradı almadım
Aradı5m taradım dost bulamadım
Közlerde kavruldum odlarda yandım
Ondan efkârlıyım dertle doluyum

Meşakkat üstüne meşakkat çöktü
Ermeni evladı belimi büktü
Yurda vatanıma gözünü dikti
Ondan efkârlıyım dertle doluyum

Doğru dürüst ibadetim etmedim
Bir gün olsun hak yoluna gitmedim
Miskin oldum zekâtımı vermedim
Ondan efkârlıyım dertle doluyum

Âşık oldum derya oldum sel oldum
Öz yurdumda garip kaldım el oldum
Ağaç oldum diken oldum gül oldum
Ondan efkârlıyım dertle doluyum

Mekân deyip topraklara bağlandım
Kızgın demir parçasıyla dağlandım
Ateşin üzerinde susuz tavlandım
Ondan efkârlıyım dertle doluyum

Âşık deryasından ben de yüzerim
İsmeti der diyar diyar gezerim
Kendimi bir su sanıp da süzerim
Ondan efkârlıyım dertle doluyum