DOLUNAY ŞİİRLERİ

Bir el,
Omzuma dokunan.
Gözümü ve
Gönlümü açan
Ruhumun ışığı
Aşkımın sırrı
Dolunay yüzlüm
..

Ormanla göl birleşmiş muhteşem manzaralar
Gece Ay dolunay vurmuş göle harika görüntüler
Kurbağalar koru oluşturmuş ahenkli viyaklamalar
Çırçır böcekleri uzaktan gelen ezan ses eşlik ediyor
Hava tertemiz çam ve kır çiçeğinin kokusu sarıyor
İnsanların bedeninde, ruhunda bir rahatlık oluyor
Abant kula güzelliği ile insana yaratanı hatırlatıyor
..

bir çığlık uzaklıkta gözleri, yüzünden...
deliktir tüm maskeler
gözlerin olduğu yerden

korkuluksuz terasındaydı
masallara inanmayan
masal kahramanı
..

Sabırsız duygular hudutsuz özlem
Bitmiyor bu gurbet, bitesi de yok
Şiire sarıldım yanlış bir izlem
Bitmiyor bu gurbet, bitesi de yok
Sıla tahtalıköy, ötesi de yok!

Gönlüm hicran dolu buğulu gözler
..

Ayrılık acısı, içinde hüzün
Kara bir sevdanın izi var sende
Dünyaya kayıtsız gülse de yüzün
Vurgun yemiş yaprak hali var sende

Gülüyor olsa da yeşil gözlerin
Her halinden belli, yine kederin
..

Gönlümde Mete Han, Fatih,Alparslan
Başbuğ ATATÜRK’le süslenir sevdam.
Dolunay çıkınca ERGENEKON’dan
Börteçene ile, seslenir sevdam.


İçimdeki sevdam, değer Dünya’ya
..

karanlık ağaçlı dolunay olsun bir gece,
hiç ter dökmeyeyim.
ilk heyecanım bir pembe gül gibi
ilişiversin yakasına
duvardaki resminin.

ipinden kurtulup dalgalansın okyanuslar
..

Gündelik şeylerdi oysa masallarım
Hep yabancı kentlerde sakalları yorgun adamdım
Ellerimle güzelleştirirdim çiçekleri
Toroslardan getirdiğim rüzgarlarla

Hangi yıkık kavimlerden gelmiştinde
Yasal şölenler yapmıştım utancın silinsin diye
..

Bir Kadeh Efkâr

çağlaları dişlemek gibi
mayhoş bir tad bırakarak
yaramın kalbine çağlar bakışın
kehribar bir akşam düşer kır saçlarıma
bozkırın bir yanı acır
..

Sana geleceğim bu akşam,
Nereye gittiğimi bilmeden,
Yıllardır sakladığım özlemlerimi,
Sunacağım damla damla...

Seviyorum seni herşeyimsin!
Sensizlik ölümdür. biliyorsun,
..

bu sabah,
senin fincanınla içtim çayımı
elim yandı tutarken fincanı
kulpu kırılmış
evdeki uğursuz ayna
tutunamadığım, bir yalnızlık bırakmış

..

goncalar dökülüyor ketumiyetinden bekâretin
iğfal dayanılmaz boyutta
pazaryerinde çığlık var

melekler ağlıyor omuz başlarımda
hayra yoruyorum
saçımı okşatarak bir daha
..

içli bir türkü yanıyor
bozgun yemiş bir kadın enkazını kazıyor
çocuk annesinin saçlarını tarıyor


kuyu boşalıyor gözlerimde
dolunay geceye küsüyor yüreğimde
..

Adın rüzgar
Adın kar
Adın herkese yeter
Bana dar
Adın gokyuzunde herhale gıren ay
Bende her aksam dolunay
Adın bende sınır bende tel örgü
..

beni yanlış anlama
sevgisizliğin ötesindeyim
yalnızca
yalnızlığın sahilindeyim

dalgalar bomboş vuruyor sahile
köpük yok,ses yok
..

soluyor gül
paslanıyor tuval
sönüyor resim
gökyüzü rengini kaybediyor ansızın
yitiriyor anlamını
küsüyor dolunay

..

Gecelerime parlayan yıldız,
gündüzlerime ısıtan güneş,
ayın ondördündeki dolunay,
gibi değilsin...
göreceksin,
duyacaksın, bak.
umut yüklü duygular devrilecek,
..

Geceler ağlasın, günler ağlasın
Dolunay gözüne bulut bağlasın
Dökülsün yıldızlar boşa yanmasın
Saçlarımda yıllar kırağılaşmış!

Kadehler dolsa da artık boşuna
Zaman çökmüş dostlar benim başıma
..

Sessiz sedasız doğup bir gece
Yolları cem ettik hengamelerde

Çölde yeşerecek bir çiçeğin hatrına
Birlikte ağladık seccadelerde

Kar yağarken içimin semalarına
..

VEDA
Kapanan göz kapaklarım
her gün doğumunda
rahatsız oluyor yine.

Terk ediliyorum her sabah
sayısız yıldızlar ve dolunay
..