Dolanan Dilimiz Şiiri - Sevinç Kavuk

O gül ki
Aynada gölgelerle birlikte kanıyordu ya zaten
Daha biz evet ile hayırı karıştırıp yudumlarken
Dinmeyen susuzluğumuzla tadının acısı
Ve şarap gibi köpüklenişini içmiştik ya zaten…
O ağız ki
Can var olduğundan bu yana denizden yaratılmış
Kamaştırıcı parıltılarla süzüldüğü denizden gelme
Gözde bir başka alınlardan yansıyan derinliklerin
Katmerli görkemi o sudan sonsuz bir öpücüğe
Kanatlandı dudaklar...
Gözlerin ışık demetlerini toplarken tatlı sözlerle
Dolanan dilimiz…yüreğimiz…ağzımız…

Daha da derin batan dikenin güllerle dayanışması
Körfezler ve gölgeli koyaklar arasında
Bir başka denizle buluşan deniz gibi
Benliğinin sonsuzluğundaki sıvı…
Islat çıplaklığını uykunun karanlığında
Dilsiz bir çağlayan gibi gözkapaklarının
Kırmızı çanağında kırpışan yapraklar gibi
Yum hevesinin peşinde koşan gözlerini
Heyecan gibi yitir kendini berrak aydınlığında
Uyanışın giydir çıplaklığını
Unut baharın tüm renkleriyle
Geceni, gündüzünü, kendini
Gözlerin ışık demetlerini toplarken tatlı sözlerle
Dolanan dilimiz…yüreğimiz…ağzımız...

Kendinden doldur aşkının şeffaf doyumunu
Kuşan yılların yapraklarını zamanıdır artık
Gelip beni öpmenin!
Gözlerin ışık demetlerini toplarken tatlı sözlerle
Dolanmaya dilimizin…

Ekim 2006