Dokuzuncu sayfada ölü bir gül yatıyor

içindeki yalnızlığın saçlarını okşa

ama incitme

derin bir nefes alıp

bahçeye ektiğin çiçekleri kopar

can çekişen bir gülü arkanda saklayarak

sevgilinin karşısına çık

diz çök

sonra

elindeki çiçekleri ona ver

o görecektir ölü bir çiçeğin gözyaşlarını

belki de silecektir

bence üzülecektir

kırmızı bir gülü koparttığın için

güller ölü doğar

sen bilmiyor musun

ama biz yine de

kuruturuz onu

en sevdiğimiz bir kitabın arasında

balkon köşelerinde yaşatmaya çalışırız

halbuki o ölüdür zaten

doğuştan

sokak lambasından çıkan bir ışık

aydınlatıyor mezarlıkları

dokuzuncu sayfada ölü bir gül yatıyor

uykusunda hep aynı şiiri okuyarak

onuncu sayfada ölü bir menekşe var

o da sararmıştır en az gül kadar

sayfa kırk dokuz

ölü bir papatya

kimin kopardığı belli değil

kim kokladıysa o yapmıştır