Dokunmayın Yaralar Kabuk Bağlasın

Yalan hikâyelerin peşinde kuşup davul-zurna eşliğinde nara atıp
Savaşlara tebessüm eden! Ey kabadaylar
Dokunmayın toprağa yağmur taşıyan
Bulutlara
Dokunmayın artık tutunacak
Dallara
Köpürerek nehirlere, derelere akan
Sulara
Geç olmadan
Kaz, ördek, martı sürüleri
Denizlerde
Göllerde
Gönüllerince serin sularda yüzüp yıkansınlar

Hayat geçip gitmeden! Bırakın nefret, kin ve öfkeyi
Dokunmayın umuda dokunmayın
Bırakın silahlar saz
Kurşunlar söz olsun
Dünyanın dört bir köşesinde
Şafaklar kızıla kesilsin
Güneşten
Çekin kanlı ellerinizi
Dokunmayın gökyüzündeki maviliğe
Yeryüzündeki yeşilliğe
Ve kutsal emeğe
Bırakın
Kabuk bağlasın tüm yaralar
Ey kötülükten haz alan
Savaşlardan çıkar sağlayanlar
Zıtlaşmayı
Kızgınlığı bırakın ki
Bir umut, bir kıvılcım beklerken mazlum insanlar
Barışa hasret yaşam! Dünyadan hiç ellerini çekmesin

Öldürmeyin
Sevgiyi
Işığı
Canlıyı
Mizgin'i, Sevda'yı
Kemal'ı, Adar'ı
Çocukları
Çiçekleri
Böcekleri
İçinizdeki o şeytanlar, o karanlıktan gayrı, hiç birşeyi

Tüm kötülükleri içinde barındıran, savaş tamtamları çalan
Gecelerin o kör karanlığın arkasına
Gizlenmeyi
Marifet sananlar
Bilin ki
Cinsiyeti
Irkı
İnancı
Ne olursa olsun, "İnsanca yaşamak" her insanın hakkı

Tarihe acı dolu iz bırakan
İnsanlığa
Düşman olanlar
Biliyorum ki
Tanyeri aydınlığını
Bahar gülüşünü
Şafak sökümünü
Dünyaya
Savrumayana dek hiç gelmeyecek yüzler

Hegomanyanıza
Egemenliğize
Her yanlış tutumunuza
Direnmek benim insanı borcum olsun

Elbet bir gün, karanlık ihtişamınız yıkılacak
Dikenli yollar aşılacak
Parçaladığınız her yüreğin
Kanında boğulana kadar
Her biriniz
Kölelik zinciri kırılıp atılmayana
Geceler gündüz olmayana kadar
Yeryüzünde
Hiç kimseye
Huzurlu olmayacak
Her çocuk
Güneşi
İçine çekeceği
Barış için
Tüm eller kenetleşeceği zamana
Umursanmayan "Dünya İnsan Hakları" Umursana güne kadar
Tümü farklılıklara saygı duyulana dek, şiirler yazılacak elbet

Mehmet Çobanoğlu
14.01.2024
İstanbul