Dökülüyor Çocuklar Şiiri - Özlem Çay

dallarından kopuyor,

zamansız çocuklar leyli..

açacakken umudun kökünü patlatıp,

göğe ulaşacakken tam,

dökülüyor bir bir avucumuzun içinden,

akıyor gözümüzün pınarından..

tamir edip,

bozkır rüzgarına bıraktıkça düşleri leyli'm,

unutturup solduruyor,

çağın çarkında çürütüyorlar..

arşa yükselen sessiz yangınlar var leyli'm,

tırnaklarımızın geçmediği

kara sıvalı duvarlardan dökülen acılar,

kar beyaz kaftanların

kan beyaz kefenleri var.

başucumuz da büyüttüğümüz ölümün

işini devralmış sinsi eller.

göğüs kafesine sığmayan yürekler var..

buralar heder leyli...⚘
......özlem/