Doğuşun Ezgisi Şiiri - Sagirzade Ozan

Gözlerimde sönük umut ışıkları,
Kalbimdeki sevda yangını artık külden.
Bir zamanlar sevgiyle tutuşan alevler,
Rüzgarla savruldu, ne yazık ki gönülden.
*
Sen gittin, ardında sessizlik kaldı,
Sokaklar şahit oldu hüzünlü yürüyüşüme.
Her adımda senden biraz daha uzak,
Her nefeste zincirlerinden biraz daha özgür.
*
Artık seni anlatan şarkılar suskun,
Kitaplardaki satırlar sana yabancı.
Bir zamanlar sen diye atan bu kalp,
Şimdi başkası için çarpıyor, hayret!
*
Vazgeçilmez değildin, vazgeçmek zorundaydım,
Seni kaybederken kendimi buldum.
Yeni bir sayfa açıyorum şimdi,
Ve sana dair her şeyi geride bırakıyorum.
*
Acılar için teşekkürler, güç verdin bana,
Sevgisizlik için teşekkürler, sevdanın değerini öğrettin.
Uykusuz geceler, hayaller, hepsi geride kaldı,
Yeni bir başlangıç için, hepsine eyvallah...
*
Gökyüzüne bakıyorum, yıldızlar kayıyor sessizce,
Her biri bir umut, bir hayal, bir geçmişin izi.
Seninle dolu geceler artık uzak birer anı,
Yıldızlar kaybolurken, ben yeniden doğuyorum.
*
Denizlerin derin mavisi gibi sonsuzdu sevgin,
Şimdi o dalgalar çekildi, kumsalda iz bırakmadığın.
Her bitiş yeni bir başlangıçtır unutma,
Ve ben yeni hikayemi yazıyorum, senin olmadığın.
*
Rüzgarın şarkısı değişti, artık seni fısıldamıyor,
Yapraklar senin adını anmıyor, çiçekler seni çağırmıyor.
Seni bırakıyorum ardımda, bir yaprak gibi savrulup giden,
Yeni bir baharın müjdecisiyim artık, senin olmayan.
*
Rüzgarla savrulan geceler misali, kirpiklerimde yangın,
Gözlerimden kaybolup, küllerimden yeniden doğan.
Yıldızlar altında sessizce fısıldayan anılar,
Zamanın kollarında huzura eren yorgun rüyalardan.
Yazan :SagirZadeOzaN 🪡🎶