Şiir iç dünyamızın, birikim ve özlemlerimizin bir enerjiye dönüşerek dile getirilmesidir.
Düşünen insanın geçmişinden kopamayacağı ve sürekli kendisini bir muhasebe atmosferinde bulması kaçınılmazdır.
Duygusallık ve ince ruh, beslendiği kaynağa bir vefa göstergesi olarak talimini şiirleştirerek sunar,
Bu çerçevede bir iç yansımasını şiirleştiren bizi düşünmeye sevk eden şiir aynı zamanda doğurgandır.
Farkında olmasa bile eser vermiş olduğu ilhamla yeni şiirlerin doğumuna bir vesiledir.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
