Doğunca,
Güneş gibi mesela,
Değmeli insana,
Kurutmak için
sırılsıklam yanlızlığı.
Doğunca,
Dağlarda şahin gibi mesela,
yaşamalı
avcılar tetik düşürsede peşine,
sevmeli sırça hayatı,
kör bir kurşuna
gideceğini bile bile.
Doğunca,
Su gibi mesela,
Gözesinden
Denize döküldüğü yere kadar,
Ağızlarda
hep aynı tatı bırakabilmeli.
Doğunca,
tüm bunlar heybende,
kütüğünden
çıkıp yalın ayak yollara,
dövüşebilmeli,
kalmasın diye
hiç bir çocuk
yalın ayak yollarda.
Kayıt Tarihi : 7.1.2008 12:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Kenan Çetinkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/07/dogunca.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!