Doğruydu Şiiri - Celal Bahar

Doğruydu...
Ayrılınca ben onu kaybetmiştim,
O ise her şeyini.
Ne var ki;
O benim için her şeydi.
Her şey dediğin ise;
Onun için hiçbir şey.
***
Doğruydu...
Aslına bakarsan;
O buradayken de yoktu.
Ama en azından yakındı,
Sağdan soldan haberini alıyordum.
Köşeden bucaktan,
Yollarına bakıyordum.
En azından,
İyi olduğunu biliyordum...
***
Şimdi haberim yok ki;
Ne halde kiminledir.
Bilmiyorum ki;
Hangi cehennemin,
Kaç kat dibindedir.
Bir yüreğim var,
Hala yaşadığını söyleyen.
Bir de eş dost var,
O artık dönmez diyen.
***
Deseniz ki ahın tuttu,
Ben ona hiç ah etmedim.
Deseniz ki nasibi buydu,
Bir an bile üzülsün istemedim.
Çünkü o da çaresizdi.
Denese de beni sevemezdi.
Başkasında olan gönlünü,
Geri alsa da bana veremezdi.
***
Doğruydu...
Bu öyle bir aşktı ki;
Ne sonu vardı ne de başı.
İç içe geçmişti sanki,
Kahkaha ile gözyaşı.
Gülerken ağlamak,
Koparken birleşmek gibi.
Ölürken doğmak,
Aldığın nefeste boğulmak gibiydi.
Ben bile anlamadım ki,
O nereden bilsin,
Bu aşk nasıl bir şeydi.
Sonsuzlukla hiçlik,
Nasıl tarif edilsin ki...