Doğmamış Ölüler Şiiri - İbrahim Aksoy

Doğmamış ölülerin arkasından ağlamak
Sessizce ama bir o kadar da haykırarak
Gölgelere sarılıp uyumak
Umutsuzca ama bir o kadar arzulayarak
Hayalleri kovalamak dar sokaklarda
Su birikintilerine basmadan
Sığınacak bir saçak altı bulma umuduyla
Küfürbaz yağmurlardan kaçmak
Tinercinin eline iki sigara tutuşturmak ilk ve son kez
Bir daha yanmayacak sobaların
İsini sindirmek üzerindeki kefene
Yarım kalmış hikayeler okumak
Harap olmuş binaların duvarlarından
Kendini bir barda bulmak
Pazarda annesinin elini bırakmış velet gibi
Sonra kadehi sarmak nasırlı parmaklarla
İlk aşkının elini tutar gibi korkarak
Ve baş dönmesi, zonklama hissi
Ve birazda yüzünde parke taşlarının izi
Yaşanmamış hatıraların hatırına gülmek
Efendice ama bir o kadar da edepsizce
Ayağa kalkıp 'balkon perisini' görmek son kez
Aşkla ve isteyerek ama bir o kadar da kaybetmişçesine