Ben sana koşarak;
Üstüm başım toz içinde,
Elim,ayağım kanayarak;
Öp de geçsin demeye gelirim.
Ben sana bir gün batımında;
Gönlüm Kırık,
Umudun yıkık,
Yüzüm asık,
Nasılsın diyorsun.
Köz düşmüş içime,
Sakın büyüme çocuk!
Bırak dizlerin kanasın,
Oyuncakların kırılsın,
Ama gönlün kırılmasın.
Kırılan,elinden düşek bardak olsun.
Unutmanın kolay olmadığı belliydi
Bir koru avuçlamak gibiydi
Yaranın kabuk bağlamasıyla
Acıyı unutup tekrar denemekti
Uzaktan görmeyle sevinmekken
sana uzak bir diyarda
dinmeyen aşk boranında
unuttum derken hatrıma
gözlerin düştü aklıma
geçer dedikçe katlanan
Neolitik dönemde kuruldu
Tarihe ışık tuttu
Trakyanın öz yurdu
Şirin,güzel Kırklareli
Soğuktur kışı,ayazı
içimdeki sıkıntının
kararan kara bahtımın
huzur vermeyen yaşamın
tarifi zor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!