sen suskun ben sessiz
aylardır beklerim çaresiz
sen bize sağır,dilsiz
ne olacak sonumuz böyle
dinmeyecek sanırım gönül sızım
ay ışığı vurur saçlarına
hasretin düşer gönül katına
aşkın kor gibi yanar bağrımda
yalanların içimde bir yara
olmasaydı iki göz evimiz
hep mutlu olunmazmış hayatta
engeller de çıkarmış karşına
yenilirmiş insan; bazen hasmına,
bazen dünyaya,bazen sevdasına
bu dertle ölürüm sanırmış
ansızın çık gel bu gece
ben çay koyayım demliğe
sohbet derin olucak herhalde
iki lafın belini kıralım bu gece
ne ben kızayım olanlara
gözlerin beni unutsun dedi
unutur dedim görmeyince
aramaz bir daha dedim
ümidi kesilince
kalbin de unutur mu dedi
hayalin geldikçe gözüme;
koşuyorum nefes nefese,
sığmıyor kalbim kafesine,
kavuşmak için yoldayım.
saatlere yenilip,
soğuk sisli bir havada
aklımla kalbim arasında
dönüp bakmadan ardıma
gidiyorum buralardan
yıkılan hayallerden sonra
ben senin hasretinle yanarken
sen gününü gün edemezsin
hayalin aklımdan çıkmazken
sesimi duymazdan gelemezsin
birilerini hep sana benzetirken
hepiniz özel ve güzelsiniz
evlerin neşesisiniz
ülkenin geleceğisiniz
akıllı,zeki çocuklar
güzelce gidin okulunuza
arkadaş mı olduk seninle hüzün
nedendir beni bu kadar üzdüğün
artırdın dozunu gün be gün
yok bir kere güldürdüğün
tuttun yakamı bırakmadın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!