Doğal Afette Duygularım Şiiri - Tarık Torun

İçimde volkan kaynar, gözlerimden lav akar,
Hafife alma sakın, depremim seni yıkar.

Duygularım sel olur, kelimelerden taşar,
Doldurur yürekleri, sevda çavlanı coşar.

Hasretim kuraklaşır, çölleşir seni yakar.
Vuslatın yelleriyle, ıssız vahaya bakar.

Sinirlerim heyelan, elem dağında kayar.
Vadilerim akseder, sağır sultanlar duyar.

Çilelerim erozyon, yılları aşındırır.
Asit yağmuru olup, yüzümü kaşındırır.

Hüzünlerim göktaşı, gelip dünyaya düşer,
Afrika sıcağımla, kurumuş çöller pişer.

Feryatlarım fırtına nice çatılar uçar.
Gözlerimde şimşekler, kızıl nehirler kaçar.

Çığlıklarım çığlaşır, patika yolu keser.
Nefesim hortumlaşıp, helezonlaşır eser.

Kalbim orman yangını, ateş-i aşka yanar,
Dilim kaya düşmesi, gidip kalpsize konar,

Hayalim tsunami, okyanuslarda oynar.
Kırılırsa fay hattım, fışkırır ruhum kaynar.

Gözyaşlarım sağanak, kurak toprağa iner,
Haykırışım kasırga, gidip dağlara siner,

Ümitlerim üstüne, muson yağmuru yağar,
Biçare canlıları, felaketlere boğar.

Yalnızlığım soğuktur, düşüncelerim donar.
Afetler dünyasında, yaralar derin kanar.

Aşk iklimim değişse, gönül coğrafyam solar.
Rüyalarım kararır, gam kervanım dolar.

Çevrem sorun olursa, yaşam kaynağım kurur.
Küresel ısınmayla, yüreğime yas vurur.

Dualarım ilkbahar, Anadolu’ya çöker,
Tüm doğal afetlerim sabır tohumu eker.

20.10.2009/ANKARA