Doğa İnsanın Öğretmenidir

Pencerenin kenarına kuşlar için koyduğum su kabı aşağıya düşmüş. Baktım hangisi gelse su kabını koyduğum yere konup bekliyor. İçeriye bakıyorlar. Hepsinde bir üzgünlük hali. Belki kendilerinden çok yavrularını düşünüyorlardır. Kaç defa onlara su kabı ayarlayayım derken araya bir şeyler girdi. Unuttum da bu arada. Sonra bi' kumru geldi boynunu büktü su kabının olduğu yere. Sanki bütün kuşların umutlarını öksüz bırakmış gibi oldum. Hislerim nemlendi. Kendimi nasıl suçlu hissettim. İçine su doldurduğum kabı pencerenin önündeki aynı yere koydum. Gelip içiyorlar. İşte bir canlının umuduyla oynamak nasıl bir şey anlıyorsun. Kimsenin hayal kırıklığı olmamak lazım. Doğa insanın öğretmenidir.