Dizlerime Boynum Bükülür

Ne vakit
Komşuma annesinin geldiğini görsem
Boynum bükülür.
Benim de annem gelebilseydi ya
Yaramı üflerdi.
Ben de
Ayakkabılarını ayakkabılarımın yanına dizerdim
Yolum öksüz olmazdı.
Komşuma annesi hep
Eli, kolu; şefkat, merhem dolu geliyor.
Biz hep cepten yedik.
Hatta sıfırı tükettik.
Dizlerimin üstüne düştüm
Elime bakıyorum
Beni kaldırmaya çalışan yine diğer elim.
Annem istese de gelemedi.
En azından sesi gelir
Derdime kulak verirdi.
Sonra sesi de gelemez oldu.
Sınav bu ya
Bu defaki acı hiç bilmediğim bir yerden gelmişti.
Aylarca çığlık attım
Her uyandığımda bir başıma.
Hele biri var ki
Düşmanına bile dilemez insan.
Kargocu, oğlumun siparişini getirmiş.
Oğlumu tanıdığı için
Okulda mı? diye sordu.
O artık ahrette diyemedim
Okulda dedim.
Kapıyı kapattıktan sonra
Olduğum yere yığıldım.
Elimdeki kargoyla
Emekleye emekleye
Çığlık ata ata
Evin bir ucundan bir ucuna gitmişim
Bunu pencerenin önüne geldiğimde anladım.
Yanımda hiç kimse yoktu.
Keşke o an annem yanımda olsaydı
Beni kucağına alsaydı
Böyle hâlâ emekliyor olmazdım.
Ne zaman
Komşuma annesinin yetiştiğini görsem
Dizlerime boynum bükülür.

Şiir acıyı tazeliyor