Doğa Gözlemi Şiiri - Nevzat Dağlı

Sürüde kumpasla sağlandı dirlik,
Avare geziyor tazılar şimdi.
Kurtlar ehlileşti çobanla birlik,
Koyunun sütüne razılar şimdi.

Oğlağa göz dikmiş sakallı teke,
Peşine düşüyor ah çeke çeke.
Mera olmuş sanki bir müstemleke,
Acıyla meleşir kuzular şimdi.

Ağıla tıkılmış ses veren keçi,
Özgürlükten yoksun, yanıyor içi.
Gurbete yönelmiş turnanın göçü,
Garip kaldı göller, yazılar şimdi.

Deveyi peşine takıyor eşek,
İneğe mayısı oluyor döşek.
Öküzler rolünde bir deli fişek,
Ahırda çekilir diziler şimdi.

Sanayi gelişti doğa yitiyor,
Verimli tarlada beton bitiyor.
Ovalar tarumar duman tütüyor,
Dağda yapılıyor kazılar şimdi.

Beslenen karganın dili çözüldü,
Kükreyen aslanın ağzı büzüldü.
Çakalın haline tilki üzüldü,
Ceylanın yüreği sızılar şimdi.

Bülbüller suçlandı baykuşlar şahit,
Orman yasasında bozuldu ahit.
Kumrular ayrıldı, eşleri şehit,
Beyaz güvercindir gaziler şimdi.

Esin yaratandan, örnek doğadan,
Çiftlik hoşnut değil beyden, ağadan.
Kırmızı kaçıyor azgın boğadan,
Anlam çıkarmasın bazılar şimdi.

Ürküp çekiniyor tavuklar foldan,
Yılanlar horozu sardı dört koldan.
Nevzatlar korkuyor meydandan, yoldan,
Doğaya yöneldi geziler şimdi.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat