Diyor Ormancı Şiiri - Veysel Şimşek

Bizim köyde iki tane ormancı,
Birisi resmidir öteki hancı,
Bizm köydekiler sen ile benci,
Orman benim kesme diyor ormancı.

Akıllı ukala çoktur kamberi,
Söz gelimi deyim cahil cımbarı,
Sahiplenmiş köyü ezelden beri,
Gelme bura benim diyor ormancı.

Girme sen ormana çoktur ayısı,
Benimsemiş köyü olmuş dayısı,
Adım adım köyün her bir kıyısı,
Gelme bura benim diyor ormancı.

Ormana zaafı beldeye karşı,
Bunlara dağ lazım istemez çarşı,
Kirazlının altı ile üst başı,
Gelme bura benim diyor ormancı.

Yıllarca bunlardır köyün reisi,
Kalabalık imparator sürüsü,
Ölenleri gitti kalan dirisi,
Bura benim gelme diyor ormancı.

Cirit atar dağ başında ayılar,
Gitti gelmez oldu nice dayılar,
Köyü size verdi göçtü iyiler,
Şimdi köyü rahat yiyor ormancı.

Soyad akgül lakapları solaklı,
Koyun güder ayakları dolaklı,
Hep aynı köylüyüz fikirler farklı,
Varmı benden başka diyor ormancı.

Orman sahibi bu ormancı değil,
Dedim söz gelimi bunu böyle bil,
Veysel der; İnsanlık önünde eğil,
Anlamıyor bilmem diyor ormancı.