Diyarbakır Eski Cezaevi Şiiri - Cihat Deniz

Sabret...
Canın mi acıyor?
Sabret...
Elbet unutulmayacak bu yürek ağrısı.
Yürek ağrısı dedim evet,
Bilirim bu işkence bedenini acıtmaz,
Bu haksızlık adaletsizlik yüreğini yakar bilirim.
Ama sen sabret...
Bu haksızlık ortadan kalkacak elbet.
Şimdi boynuna vurulan zincirler,
Bir gün gelecek adaletsizliğe vurulacak.
Sabret...
Bak geçti işte karanlıklar,
Güneş açtı..
Kanını döktükleri yerde çiçekler açtı,
Ağaçlar yeşerdi...
Size kefen giydirdikleri yere,
Gelinlik damatlıklarla girildi.
Feryat ve çığlıklarınızın yükseldiği yerde,
Çocukların masum gülücük sesleri yükseldi.
Buraya gelen her insan sizi anar
Size bunu reva görenlere lanet eder.
Evet geldi o günler.
Siz göremeseniz bile Kardeşleriniz,çocuklarınız,dostlarınız gördü.
Konuşamadığınız dilinizi,
Şimdi onlar konuşur oldu.
Özgürce, insanca...