Diyâr-ı Sürgün Şiiri - Mecit Aktürk

Hayy secde beklerken un serme ipe
Süslü han sandığın diyâr-ı sürgün
Emir almış Hakk'tan nefsi takibe
Azrail kapıyı çalıyor bi' gün

Peşine ölümü takmışken ilâh
İster padişah ol ister hâna şâh
Kırılır o tahtlar, tâc olur külah
Veren verdiğini alıyor bi' gün

Aynanda ak ile dolunca saçlar
Sarsılır can kalen, yıkılır burçlar
Gençlikte haz ile dolan avuçlar
Bahar umarken boş kalıyor bi' gün

Ey benlik delisi kibir sarhoşu
Bu hâlde çıkılmaz ukba yokuşu
Kafesi dar gelen o nazlı kuşu
Sahibi semaya salıyor bi' gün

Zamanın her ânı ukbaya akar
Sal ile seyahat bi "kûn"a bakar
İnsan ta Fizan'a kaçsa ne çıkar
Teni teneşire geliyor bi' gün

"Aciz bir kölesin, ecelde yular"
Der, arif olana bütün duyular
Beyhude zannetme o dar kuyular
Soğuk tenler ile doluyor bi' gün

Nefsine dar gelen diyâr-ı hazda
Ahdinden cayıp da kaybolma yazda
Kış da var kaderde, kar da, ayaz da
Gül taze goncayken soluyor bi' gün

Saniye sayarken son muhatabın
Ne pazuna güven ne güce tapın
Kuyun kazılırken bell'olur çapın
"Sadık yâr" dostunu buluyor bi' gün