Kirli bir geçmişin kirli çocuğuyum ben
Bütün duygularım kir pas içinde
Bakışlarımda yakası açılmadık hayal kırıkları
Kuşları sürgün gökyüzünün, demir kanatlısıyım
Dünyada edilen her küfür, benim!
O hüzünlü geçmişin hüzünlü çocuğuyum ben
Hangi nehire dokunsam kurudu, yandı
Ağzımdan ne çıktıysa azaboldu bana döndü,
Ne düşündüysem şenlenmedi, zehirlendi
Dualarım yalana çıktı benim
Rüyalar ülkesinin riyakar çocuğuyum ben
Kimi sevdiysem nefret gördüm nefret oldum
İhanet ettim ihanet gördüm ihanet oldum
Ve soldum gülüm soldum
Kimsesizler caddesinin serseriler sokağında ağlayan,
Kulağı kesik geçmişin kusurlu çocuğu
Ben zamanın günahı geleceğin feryadı
Şimdi ben buyum
Ve ben gülüm
İşte giden o eylülüm...
(2 Haziran Cuma Akşamı
Kırklar İstanbul)
Kayıt Tarihi : 24.10.2003 16:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!