Divane Gönlüm Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

DİVANE GÖNLÜM
Gönül yorgunmusun, yoksa küsmüsün,
Ne hayatı yaşar, ne yaşatırsın,
Yoksa dağ başına çöken pusmusun,
Ne tepeyi aşar, ne aştırırsın.

Sanki bu hayattan bezmiş gibisin,
Bir cümle cihanı gezmiş gibisin,
Önceden olanı sezmiş gibisin,
Ne canana güler, ne güldürürsün.

Değilsin belliki halinden razı,
Bedenini sarmış, gam, keder, sızı,
Kucağında tutar, saklarsın sazı,
Ne yürekten çalar, ne çaldırırsın.

Sevdalı yüreğim zifir karanlık,
Değeri yokmuydu bir tek dinarlık,
Aydınlatsın diyerekten bir anlık,
Ne çırağı yakar, ne yandırırsın.

Sırtıma yükledin sevda yükünü,
Yüreğime kadar saldın kökünü,
Yeşerdikçe kopartarak örk'ünü,
Ne ismini anar, ne andırısın.

Tam yerinde göstermeyip rızanı,
Bulandırıp akıl, şuur, izanı,
Aşk ile kaynarken sevda kazanı,
Ne parmağı banar, ne bandırırsın.

Müçtehit'im söyle sana ne oldu,
Bostanın kurudu, güller'in soldu,
Dalında bülbüller şakımaz oldu,
Ne bir hatır sorar, ne sordurursun
İsmet Murat (Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı
BABA HABER GAZETESİ
Ankara Haberler Müdürü