Özlem, çocuksu bir hüzün;
Gönül, hiçlik içinde o sırada.
Son kapı, son kez kapanınca,
Bu bir vazgeçiştir aynı zamanda.
Olduğun yer darmadağındır,
Kalp, sisli tuz buz olur ateşte.
Bir kuru gül süpürür geçmişi,
Saatler göze dokunur üst üste.
Ömür, yollarda gide gele,
Siyah beyaz resimler vurur bağrı.
İçin üşür, yapraksız kalırsın,
Bülbül güle döker tüm ahları.
Düştüğün dipsiz kuyu, sarı güzü,
Çığlık çığlığa, bıçak gibi keser.
Aldanırsın, öylece kalakalırsın,
Issızlaşırsın, sonrası art arda hançer.
Kayıt Tarihi : 14.2.2025 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Özlemler, gönülde derin izler bırakır; her düşüş, bir yeniden doğuşun habercisidir."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!