Dipsiz Gözlerin Şiiri - Reşit Akdağ

İpekten bir tül gibi kalbime değip
Nefesinin rüzgârı ile uçuşuyor sesin.
Mor dağların pınarıyla sarhoş, koşan ceylan gibisin.
Ve dantel dantel mor bulutlarla örülen bir duvak ile örtülüdür dipsiz gözlerin.
...
Kalpleri dinle, dilsizlerin kalbini!
Seher vaktinde garipler neden uyumaz ve
mahzunların başları neden öndedir?
Bu bir hâldir ki kuşların dahi vardır bundan haberi!
...
Zaman yere düşer, tuz buz olur saatler
Ânlar ayan olur, vakitler birer kristal!
Aksinde yârin belirdiği nurdan ziyadır o, dolar!
Vaktin kemâle erdiğini anlarsın anda,
Yâr dediğin gözler kapalı iken görülür!
...
Aşk, kelebeğin kanadındaydı ve narindi kanatlar
Kanatlar kanamazdı aşıkın maşuka doyamadığı kadar
Dokununca yanar hemen
Dokunduğunu bilmeden hem
Ölen, ölen, yine ölen
Ölerek doğan, doğdukça yaşayan
Bir hayatı olmayan
Zamanı ve mekanı ve cismi aşan
Kendi içinde tutarsız ve oldukça amansız meydan okumasıdır bu ümminin
Yazması ne mümkün!
...
Zamanla ve mekânla malul bir dünyada
İnsanın -ne acı- kendine bile vefası en çok kelebeğin ömrü ağırlığınca.
...
Yani şimdi sen bu sen değilsin
Ben de değilim bu ben
...
O hâlde ipekten bir tül gibi kalbime değip
Nefesinin rüzgârı ile uçuşsun sesin.
Anla, sen mor dağların pınarıyla sarhoş, koşan ceylan gibisin.
Ve dantel dantel mor bulutlarla örülen bir duvak ile örtülüdür dipsiz gözlerin.