Dipsiz Bir Düşüş Şiiri - Muharrem Abut

Seni hiç şaşırtmadım sevgilim.
Ne zaman küsüp gittinse benden,
Dönüşün hep aynı yerde oldu;
...Bıraktığın yerde buldun beni.
Ama artık seni şaşırtmaya karar verdim.
İlkini bugün yaptım;
Bildiğin saatte işten çıkıp,
Düşündüğün saatte geçmedim eve.
Sırf seni yanlış düşündürtmek için arkadaşlara uğradım,
Boş şeyler konuştum onlarla,
Eften-püften, havadan sudan.
Sıradan esprilerine güldüm kahkahalarla,
Sanki çok komiklermiş gibi.
Hep o saatte beni beklediğini,
Özlediğini bilerek, boş yerimde,
Ve boş yere özle diye beni geçmedim eve.
Oradan ayrılıp bir dağın eteğine attım kendimi.
Kuşların sesinden türküler dinledim,
Akıp giden nehre sırlarımı söyledim.
Ve bugün sırf seni yanıltmak için,
Her günkü o saatte eve gitmedim.
Dağ eteklerinde, akarsu diplerinde dolaştım.
Sonra kuşların türküsünü susturdu yağmurun sesi,
Sen beni olmadığım yerlerde düşlerken…
Tıpkı senle oturduğumuz o günde yaptığım gibi,
Yine arabanın silgilerine dokunmadım.
Derken hava karardı,
Farlarını da yakmadım, ışıklarını da açmadım,
Kimseler görmesin, bilmesin, anlamasınlar diye.
Ve sonra hiç tahmin edemeyeceğin bir zamanda,
Düşlerinle gerçekleri kesiştirdim.
Oysa ne kadarda çok isterdim,
Düşlerinle gerçekleri ters düşürebilmeyi.
O saatte evde olmamayı,
Duvarları üstüme üstüme yürütmemeyi,
Kapıyı çarparcasına kapatıp,
Sensizliğe uyuyamamayı.
Ancak ne çarem, ne de gidecek yerim vardı.
Çünkü benim senden başka kimsem olmadı ki;
Seni tanıdıktan sonra.
Dağ başında kalsam mecnun,
Sokaklarda kalsam meczup diyeceklerdi,
Seni ve sensizliği bilmeyen kullar.
O yüzden seni seven ve senin sevdiğin adama,
Kimseye bir şey dedirtemezdim.
Döndüm ve kendi çöplüğümün kapağı altına saklandım.
Sabah seni yine şaşırtacağım,
Her gün yataktan fırlayıp,
Ardın sıra, kollarına koştuğum,
Kollarında dolaştığım sarhoşluğuma uyanmayacağım.
Becerebilirsem bütün günü yatağımda geçireceğim.
İşe de gitmeyeceğim.
Sana günaydın dememiş olsam da,
Sen beni işte bileceksin.
Ve yine sonra sen beni eve gelirken düşlerken,
Ben yataktan kalkıp evi terk edeceğim.
Düşlerini elimden geldiğince kesiştirmeyeceğim gerçeklerimle.
Kendimi hiç görmediğin, hiç bilmediğin,
Bilemeyeceğin;
Bilsen özleyeceğin,
Özlesen de hiç bir şeyi değiştiremeyeceğin,
Cehennemin dibine atacağım.

Ve şimdi bu son satırı oradan yazıyorum:
Cehennemin dibinden sevgilerle…