Dip Vurgunu Şiiri - Levent Karataş Tefenni

Yaşamın içinde insan insanın içinde bir sürü şey
Tahammülsüz bir sınırmış gibi görünürdü bazen
Yanıldığımı sonra sonra fark etmiştim ama nafileydi
Düşünüyorken sormamıştım nasıl bir fikirsizlik olmadığını
Sarmıştım dimağımın içindeki sarmalları birer birer
Kaybolurcasına hareketsizdi yaşamım bir o kadarda şirindi

Sonra sonra kaybolduğum ve bulamadığım zamanlardı
Yaşamın içinden seçme vaktim olmayan olgular da
Aldım saydım döktüm dinledim dinlettim ve dinginleştim
Sonrası olmayan hülyaları da ihmal etmedim düşündüm
Tabii dedim ve dibe vurdum bir dip vurgunu gibi
Ruhumu yaşattım yaşanmayan yanlarımı köz bastım

Hayatı yanlış anlamadan dosdoğru yaşamak uğruna
Her daim özüm söz olsun diye sualde bulundum sevdiklerime