Dinmeyen Sızı Şiiri - Müslüm Bayram

Geçmiyor oğul acım dinmiyor
Ağlamak üzülmek çare midir diyorlar
Bilmiyorlar hiç bilmiyorlar
Yangın yeridir yüreğim bilmiyorlar
Diyerek gözyaşlarını akıtan ana
Yazılmamış bir söz, söylenmemiş bir teselli
İnan ki bilseydim eğer…
Bu naçiz ozanın bedeni neye değer
İstemezdim hiçbir ana acı yaşamasın
Evlat acısıyla derin yanmasın.

İzsiz tarihten anılar barınır yüreğinde
Nice uykusuz gecelerine nice yıldızlar sığdırdın
En parlaklığını da aldın emzirdin koynunda
Büyüttün gözlerinden dahi esirgeyerek
Dünyanın elemli ateşleri yine de buldu seni
Lavlarını boşalttı göklerinden

Ket vurma sakın aksın bırak
Alev almasın gözyaşların
Silme! Sildikçe tazelenerek düşecek aynalara
Acıdan damlaların buğulu izlerinde
Arayacaksın bir türlü söyleyemediğin
Bilmediğin o gizi
Sanki idama mahkûm bir sanığın
Dilinden çıkmayan son sözü gibi

Düğüm, düğüm burkacak sarsacak
Acılı yüreğini her defasında
Her an her saniye yaşartacak
Çaresizliğin bakışları gözbebeklerinden
Keskin bir kama gibi parlayacak