Dinle Beni Gece Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Dinle, dinle beni gece
Ağırlığı yüreğimin yüklüce
Sarsın beni siyah pelerinlerin
Sızmadan ay ışığın camıma bu gece
Uzanıp cenin gibi kalmak istiyorum
Başladığım noktaya yeniden varıp
Uyuyan masumluğumu uyarmak istiyorum

Sarıl bana gece iyice sarıl
Seçemesin kimse beni senden,
Öylece içime içime karıl
Göğsünde sızmış sahipsiz bir hayalet
Ört üstüme siyah nevresimlerini.
Üşüyorum gece üşüyorum
Bedenime değil ruhuma sarıl

Gece, bu gece bırakma beni bana
Bak, uzaktan sandallar el sallıyor
Su kıpraşan yakamozlar güzergâha
Su gördüğüm dolunay ise hana benziyor.
Hayır hayır güneşe gitmek istemiyorum
Zira güneş beni yakana benziyor

Dışım zifiri karanlık, karanlık olmasına
Ama içimde bütün şehrin sokak lambaları yanıyor
Sorma bana bu ne tezattır diye
İşte... Özgür bıraktım ben onları
İçime doğanlar ürkmesin diye
Her gece sen ve sokak lambaları
Bölün ne olur bölün beni ikiye

Gece, sen ve ben...
Sen beyaz hatıraların siyah mürekkebi ol
Ben siyah gecelerde beyaz çelebi olayım
Bırak bu hikaye uzayıp gitsin
Ya bitmesin ya da bitecekse
Bu dünyada değil ötede bitsin