Dilopa Hêviyê Şiiri - Ömer Dilsöz

Wekî dilopekê yî tu
zelal û bijûn
Nerm,
Dilovan,
Bibiryar,
Xweşik û spehî...

Wekî dilopekê;
Hêdî hêdî biherike nava dilê min,
Wisa bi zelal û bijûniya xwe...

Kanî dilop?
Kanî li ku ye ew avzema min?

Wekî dilopekê;
Xwerist,
Xwerû,
Û dilpak hembêz bike min.

Dilopeke ava baranê;
Dilopa şiliyê,
An a avzemên mêrgan,
Keviyên berfê;
Li newal û mesîlan...

Dilopa avetîrkan;
An nixteya payîzê,
An teviyeke havînî,
An jî bêje?
De bêje tu ji kîjan çiya dizêyî?
Ji kîjan latê hiltavêjî?
Ava kîjan axê yî?

Dilopeke hêviyê yî tu...
Ji tîna çavên te,
Ji girnijîna li ser lêvên te,
Tijî evîn;
Zelal,
Xweser,
Paqij,
Bijûn! ...

Ji axa welatekî veşartî;
Kesnedîtî;
Kesê pê lê nekirî...

Ji bin tahtikên berezîvî,
Di nav keviyên berfê re,
Hêdî hêdî;
Zelal,
Xwerû,
Û bi bilqebilq hiltavêjî...

Dilopek î tu
Ji dilopa ava Zemzemê;
Ji axa beyar,
Dilopa kaniya Berçiya,
Rûbarê Geliyê Xanê;
Ji rêzikên Ehmedê Xanî,
Ji paxila çiyayê Rêjgarê,
Ber bi Gûzereşê ve diherikî...

Zelal,
Safî,
Û bijûn...

Ji zozanên Xelatê;
Li nik Xec û Siyamend,
Ji dilê Cudî;
Bi azweriya Egîdekê,
Dibî Mem û Zîn...

Û tu;
Tu dilop! ...
Diherikî ji Feraşînê;
Li nav mêrg û çîmenan,
Bi delodîniya hespekî çarbazkî;
Diçehînî meydanên zoman.

Dilopek î tu
Ji çar rexên welatê min dizê,
di rojên mirinî de;
Û vedijînî biyabanan;
Xwezaya bejî,
ya rût û ziwa.
şîn dikî gul û kulîlkan.
Avzêl têxî welatê bermirinê
û hêviyê didî jiyanê! ...

2002/ Wanê