Sen gözlerimin içine bakıp konuşurdun. Ben gözlerinin içine bakıp kaybolurdum. Senin gözlerin yalan söylemezdi. Yalan söylememek için gözlerini kaçırdığında anlardım içindeki o kocaman boşluğu, susardım. Senin içindeki o boşluğu doldurmaya çalıştıkça ve bunu başaramadıkça kendi içime kaçardım. Ne çok koşardık kendi içimizde gerçekleşmeyen hayallerimizin peşinden ve ne kadar çok tökezlediklerimiz aklımıza gelirdi hayatın koşturmacısı içinde elimizden bir şey gelmeyişlerine…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta