İçimizde büyüttüğümüz, hayata geçmesine imkân sunulmayan olanaksızlarımızdı yâda belki diye geçiştirip sonrası gelen keşkeler... Biz ne zaman keşke olmuştuk, en son keşke dediğim zaman senin gittiğin benim kaldığım zamandı. Senden sonrası keşke demeyeceğim diye kendime sözler vermiştim. Şimdi en büyük keşke olarak içimde çöreklenip kalmış olmanın sancılarıyla boğuşuyorum. Yaşıyorum neden böyle olduğunu kendime izah etmekte zorlanıp, yaşıyorum adına yaşamak denilirse... Keşke olarak kaldın ve cevabı sende saklı...
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta