İçimizde büyüttüğümüz, hayata geçmesine imkân sunulmayan olanaksızlarımızdı yâda belki diye geçiştirip sonrası gelen keşkeler... Biz ne zaman keşke olmuştuk, en son keşke dediğim zaman senin gittiğin benim kaldığım zamandı. Senden sonrası keşke demeyeceğim diye kendime sözler vermiştim. Şimdi en büyük keşke olarak içimde çöreklenip kalmış olmanın sancılarıyla boğuşuyorum. Yaşıyorum neden böyle olduğunu kendime izah etmekte zorlanıp, yaşıyorum adına yaşamak denilirse... Keşke olarak kaldın ve cevabı sende saklı...
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 23.2.2015 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!